โดย ลูกชาวนาไทย
เพิ่งอ่านบทสัมภาษณ์ของน้องก้านธูปในมติชน รู้ว่าเธอเจออะไรมากมาย ตั้งแต่ปี 2552 เป็นต้นมา ต้องเรียนล้าช้าไปถึงสองปี แต่จากที่เปิดใจ เธอไม่ได้อ่อนแอเลย เธอกลับเข็มแข็ง และเข้าใจโลกมากกว่าผู้ใหญ่วัย 80 ปี ขึ้นไปเลยอีกเรียกว่าคนนั้น เมื่อคิดได้ มันก็ไม่เกี่ยวกับอายุ (สำนวนน้องก้านธูป) ก็เหมือนหุ่นยนต์ที่กลายเป็นมนุษย์ วันที่ตระหนักรู้ ก็ถือว่าถือว่าเติบโตขึ้นแล้ว
ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยากำลังอย่างที่หลวงวิจิตรวาทการว่าเอาไว้
น้องก้านธูปคือปัญญาชนที่เติบโตขึ้นทางจิตวิญญาญในยุคแห่งการต่อสู้
เธอคงไม่ใช่คนเดียวที่มีปัญหากับ 112 (555 มีเพื่อนเยอะ) แต่เธออาจเป็นแม่มดที่เด็กสุดก็ว่าได้ ที่โดนล่าโดยนักล่าแม่มด
นัก ล่าแม่มด ผมยังสงสัยว่าพวกนี้จะอยู่รอดในสังคมที่มีแต่แม่มดมากมายได้อย่างไร ภารกิจของนักล่าแม่มดไม่มีทางบรรลุผลได้ ในสังคมที่มีความคิดแตกต่างกันมากมายมหาศาลแบบนี้ สุดท้ายนักล่าแม่มดจะรู้ตัวเองว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางแม่มดเต็มไปหมด
นัก ล่าแม่มด ในทางยุทธศาสตร์ตอนนี้ ถือว่า เป็นตัวคะตะลิสต์ ในการทำลายล้าง 112 เร็วยิ่งขึ้น ยิ่งล่าแม่มด ก็ยิ่งทำให้เหล่าแม่มดทั้งหลาย รวมตัวกันล่า 112 มากยิ่งขึ้น
เพราะจะปลอดภัยจากนักล่าแม่มดได้ มีแต่ต้องแก้ไข หรือยกเลิก 112 เท่านั้น
เป็นกำลังให้น้องก้านธูปครับ ตอนนี้เรียนให้จบก่อนก็แล้วกันนะครับ
เมื่อเราเติบโต ยืนได้ด้วยลำแข้งของตนเอง เราก็มีอิสระอย่างสมบูรณ์ที่จะคิดและทำในสิ่งที่เราเชื่อมั่นได้อย่างเต็มที่
สบายใจได้เลยครับยุคนี้เป็นยุค Renaissance ฟื้นฟูปัญญาของคนไทย
ไม่ใช่ยุคมืด เป็นยุคที่นักล่าแม่มด ในที่สุดจะยืนอยู่ไม่ได้หรอกครับ
