สายฝนโปรย....
น้องสาวผู้เฝ้ารอพี่ชายได้เพียงเกาะลูกกรงรอ...
มาม่า และยารักษาอาการเกร็งใกล้จะหมด ๕ วันแล้วที่พี่ไม่มา
ไม่เคยเป็นเช่นนี้... เธอบ่นรำพึงกับสายฝนที่กระเซ็น ...
น้ำตาเริ่มไหล
อีกมุมหนึ่งของเรือนจำพิเศษกรุงเทพ... พี่ชายเธอเกาะลูกกรง เงียบ...เหงา... ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
เขาบ่นรำพึงกับสายฝนที่กระเซ็น... "พี่ขอโทษนะ ดา ที่พี่ไปเยี่ยมไม่ได้...."
สายฝนโปรย..
โดย อานนท์ นำภา
